Oman wielki
Inula helenium L.
Inne nazwy: oman prawy, oman pospolity, wielkie ziele, łoman.
| Czy wiesz, że... Oman może osiągnąć wysokość nawet do 2 metrów. Stąd jego nazwa. |
Roślina wieloletnia z rodziny Astrowatych, występująca w środkowej Azji. Uprawiany i zdziczały w Europie, Azji Mniejszej, Japonii i Ameryce Północnej. W Polsce, zdziczały, występuje na niżu, w zaroślach, przy źródłach i na zrębach. Uprawiany jest także do celów farmaceutycznych.
Lecznicze właściwości omanu były znane już w starożytności. W lecznictwie ludowym korzeń omanu stosowano w zapaleniu nerek i dróg moczowych. Dawniej korzeń omanu stosowany był też jako ostra przyprawa kuchenna zastępująca imbir. Był również wykorzystywany w farbiarstwie.
Surowcem leczniczym jest korzeń omanu.
Korzeń omanu zawiera: olejki lotne, stigmasterol, inulinę, substancje gorzkie.
⇒ Wyciągi z korzenia omanu sprawdzają się pomocniczo w leczeniu infekcji dróg oddechowych, zapaleniu jamy ustnej i gardła, zapaleniu oskrzeli, różnego rodzaju kaszlu.
⇒ Wykazuje także działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
⇒ Może być stosowany jako środek regulujący trawienie przy niedostatecznym wydzielaniu soków żołądkowych i żółci.
⇒ Kwiaty omanu są dobrym pożytkiem dla pszczół.
UWAGA: Korzenie omanu, ze względu na obecność laktonów seskwiterpenowych, są silnym alergenem i mogą stanowić zagrożenie dla osób uczulonych na surowce z rodziny astrowatych.
***
Powyższe informacje zostały zaczerpnięte z tradycyjnej literatury zielarskiej. Mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła potrafią wykazywać silne działanie na ludzki organizm, wchodzić w reakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed rozpoczęciem kuracji ziołami należy skonsultować się ze specjalistą.
