nostrzyk żółty, n. lekarski
Melilotus officinalis (L.) Pall.
Inne nazwy: nostrzyk lekarski, tatarska trawa, nozderek
Roślina dwuletnia występująca w zachodniej, środkowej i wschodniej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, zawleczona w obszarze Morza Śródziemnego i Ameryce Północnej.
Nostrzyk znany był już w starożytności. W lecznictwie ludowym napar z ziela nostrzyka stosowano do przemywania oczu w zapaleniu spojówek oraz wewnętrznie w żylakach i przewlekłych schorzeniach nerek.
Obecnie rzadko stosuje się nostrzyk w chorobach wewnętrznych, niekiedy w zapaleniu zakrzepowym żył, miażdżycy naczyń wieńcowych oraz w nadmiernym pobudzeniu nerwowym, bezsenności, newralgiach, bólu głowy, migrenie i bólach reumatycznych. Głównie stosuje się go zewnętrznie w postaci kataplazmów, maści, przemywań, lewatyw, kąpieli i kompresów na wrzody, czyraki, trądzik, trudno gojące się i ropiejące rany oraz do przemywań oczu np. w zapaleniu spojówek, powiek, zmęczeniu wzroku i łzawieniu. Stosowanie przez dłuższy czas dużych dawek ziela nostrzyka, może być przyczyną krwawień wewnętrznych zwłaszcza u osób z owrzodzeniem żołądka i jelit, a także po operacjach, u osób ciężarnych i karmiących.
Ziele nostrzyka używane jest do aromatyzowania niektórych gatunków tytoniu, a w niektórych krajach także do aromatyzowania tytoniu.
