Jaskier jadowity, jaskrzyca
Ranunculus sceleratus L.
Należy do niebezpiecznych roślin trujących!
Występuje naturalnie w Ameryce Północnej, w północnej części Afryki, w Europie oraz Azji[3]. W Polsce dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich, ale jest rzadszy od jaskra ostrego.
Jasnożółte, drobne, kwiaty od 6–12 mm w średnicy.
Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do jesieni. Siedlisko to Brzegi wolno płynących wód i rzek, nad stawami, na mokrych łąkach, w miejscach wilgotnych, silnie zaszlamionych.
Jest to najbardziej trujący ze wszystkich gatunków jaskrów krajowych – kilka kropel soku jaskra jadowitego powoduje lokalne zaczerwienienie skóry, wysypkę i pęcherze. Roślina zawiera do 2,5% trujących substancji, glikozydu ranunkuliny; protoanemoniny i anemoniny. Stosowany był w celu umyślnego spowodowania trudno gojących się ran i pęcherzy. Na błony śluzowe jamy ustnej, żołądka i jelit działanie soku z jaskra jadowitego jest znacznie silniejsze.
