Knieć błotna
Caltha palustris L.
Inne nazwy: kaczeniec, kaczyniec, kaczyniec błotny
Jest szeroko rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej: występuje w całej niemal Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce jest pospolita na bagnistych łąkach i w niższych partiach gór.
Odwary z ziela stosowane są w chorobach wątroby – działają żółciopędnie i rozkurczająco. Sproszkowanym zielem zasypywano trudno gojące się rany . Do dziś ma to zastosowanie w medycynie z uwagi na antybakteryjne właściwości berberyny. W ostatnim czasie stwierdzono, że ziele ma też działanie antywirusowe, hamujące m. in. rozwój wirusa HIV.
Knieć błotna jest rośliną trującą jedynie przez pierwszy miesiąc wegetacji. Może wywoływać nieżyt żołądka i jelit z biegunką. Może też mieć negatywny wpływ na funkcje oddechowe. Przy bezpośrednim kontakcie ze skórą może być powodem wystąpienia trudno gojących się pęcherzy.
Do niedawna jeszcze była ona składnikiem pożywienia Indian, Eskimosów i ludów Syberii. Oprócz młodych liści jadano również pąki kwiatowe, a nawet korzenie.
