Gajowiec żółty
Galeobdolon luteum Huds.
Występuje w Europie i Azji. Północna granica jego zasięgu biegnie przez środek Anglii, północną Szwecję, Estonię, wschodnia przez Ural, środkową Rosję i Kaukaz, południowa przez środek Hiszpanii i dalej wzdłuż Morza Śródziemnego. W Polsce występuje pospolicie na całym niżu i w górach.
Kwitnie od kwietnia do czerwca.
Roślina leśna, rosnąca głównie w wilgotnych lasach liściastych i zaroślach, na świeżych, średnio próchniczych glebach. W górach występuje aż po piętro kosodrzewiny.
Jest uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie jako roślina okrywowa, nadaje się też na rabaty. Najlepiej rośnie w półcieniu pod drzewami na żyznej i próchnicznej glebie. Tworzy zwarte kobierce, jest ekspansywny, za pomocą kłączy i rozłogów rozrasta się i zagłusza inne rośliny, dlatego też najlepiej jest oddzielać go od innych roślin specjalnymi obrzeżami wkopanymi w ziemię. Jest mrozoodporny.
Gajowiec żółty działa przeciwzapalnie na skórę, błony śluzowe i narządy wewnętrzne; ochronne na miąższ wątroby i nerki, przeciwreumatyczne, słabo przeciwbólowe. Reguluje miesiączkowanie i usuwa stany zapalne narządów rozrodczych oraz układu moczowego. Tłumi reakcje autoimmunologiczne (autoagresję immunologiczną). Może być polecany w leczeniu reumatyzmu, dny moczanowej, wirusowego zapalenia wątroby, niewydolności wątroby. Przydatny niezmiernie w profilaktyce stłuszczenia i marskości wątroby oraz nerek.
