Modrak morski
Crambe maritima L., syn. Crambe pontica Stev. ex Rupr.
Inne nazwy: katran morska, kapusta morska
Ze względu na występowanie na brzegach Bałtyku niedaleko na zachód i północ od polskiego wybrzeża uważany od lat za gatunek "do odszukania na Pomorzu", jednak przez cały czas pozostaje nieodnaleziony.
Uprawiana czasami na rabatach ze względu na swoje ozdobne – duże, niebieskozielone liście o falistych krawędziach tworzące gęste kępy oraz liczne, drobne, białe kwiaty o słodkim zapachu. Modrak wykorzystywany i uprawiany jako warzywo był już w starożytnym Rzymie i Grecji (pisał o nim Pliniusz Starszy). Od XVII wieku był bardzo ceniony w Europie, uważano go za arystokratę wśród warzyw i panowała powszechna moda na jego uprawę w ogrodach wyższych warstw. Walorem odżywczym jest bogata zawartość witaminy C i składniki mineralne. Liście i pędy po umyciu gotuje się na parze lub w wodzie zwykle po uprzednim związaniu w pęczki. Pędy podawane są podobnie jak szparagi, a młode liście jak szpinak. Młode pędy spożywane mogą być także na surowo – mają delikatny orzechowy smak i kruchą, chrupką konsystencję. Blanszowanie przed podaniem zmniejsza gorycz, obecną w starszych liściach. Ze względu na tolerancję zasolenia roślina uważana jest za jedno z warzyw przyszłości, zwłaszcza w przypadku coraz częstszego zalewania wodami słonymi terenów nadmorskich w wyniku podnoszenia się poziomu mórz i oceanów.
Modrak jest także rośliną miododajną.
