Miłorząb dwuklapowy
Ginkgo biloba L.
Inne nazwy: miłorząb japoński, miłorząb chiński
Drzewo dwupienne naturalnie występujące w Chinach. Do Europy sprowadzono go w XVIII wieku. Jest gatunkiem bardzo starym, reprezentuje rośliny, które żyły na ziemi w erze mezozoicznej (ok. 200 mln lat temu). Przetrwał do naszych czasów dzięki wytworzeniu mechanizmów obronnych przeciw owadom i drobnoustrojom.
Miłorząb znosi promieniowanie jonizujące. Jako pierwsza oznaka życia pojawił się po wybuchu bomby atomowej w Hiroszimie. Jest gatunkiem odpornym na skażenie przemysłowe, dlatego zaleca się jego nasadzanie wzdłuż tras komunikacyjnych. W krajach buddyjskich miłorząb uważano za drzewo święte i sadzono w ogrodach przyświątynnych.
W medycynie Dalekiego Wschodu owoce stosowane były jako lek przeciwrakowy, przeciwweneryczny, w upośledzeniu słuchu oraz środek poprawiający potencję, hamujący starzenie się organizmu ludzkiego. Liście używano w leczeniu kaszlu, astmy oskrzelowej oraz chorób płuc i serca.
W Europie dopiero w drugiej połowie XIX wieku zaczęto stosować wyciągi z liści do leczenia chorób obwodowego układu krwionośnego.
Obecnie wyciągi i preparaty z liści miłorzębu stosowane są przy bólach i zawrotach głowy, osłabieniu pamięci i słuchu, zaburzeniach koncentracji, depresji, stanach lękowych, niedokrwieniu kończyn dolnych oraz obniżeniu wydolności intelektualnej. Ponadto liść ma zastosowanie w terapii miażdżycy, cukrzycy i chorób po zawałach mózgowych. Surowiec stosowany jest również w zapaleniu naczyń krwionośnych, nerwicach naczyniowych i pourazowych, demencji starczej, chorobie Alzheimera i zapaleniu nerwów wzrokowych.
Miłorząb jest cenną rośliną ozdobną symbolizującą siłę i witalność.
