Morwa biała
Morus alba L.
Gatunek niewielkich drzew liściastych pochodzących z Chin. Od wieków była tam uprawiana. Później zaczęto ją uprawiać również w innych rejonach świata. Rozprzestrzeniła się z upraw i obecnie rośnie dziko w Afryce, Ameryce Północnej i Południowej oraz na wyspach Pacyfiku. W Europie zaczęto ją uprawiać od XI wieku. W Polsce występuje często.
Od dawna uprawiana była w Chinach w związku z hodowlą jedwabnika morwowego. Jej liście stanowią pożywienie dla gąsienic tych owadów.
Liście morwy białej wykazują właściwości lecznicze. Działają stabilizująco na poziom cukru we krwi, ograniczając jego przyswajanie przez organizm, dlatego mogą być polecane pomocniczo w cukrzycy typu 2 oraz przy odchudzaniu. Stosowane są również przy przeziębieniach, grypie, infekcjach oczu i krwawieniach z nosa.
Owoce stosowane są wewnętrznie przy niemożności trzymania moczu, dzwonieniu w uszach, przedwczesnym siwieniu, pragnieniu i zaparciu u osób starszych.
Kora korzenia zalecana jest przy kaszlu, astmie, zapaleniu oskrzeli, obrzękach i nadciśnieniu.
Morwy białe są często sadzone jako rośliny ozdobne, m.in. przy drogach, w parkach. Nadają się również na wysokie żywopłoty.
Drewno wykorzystywane jest do produkcji mebli i do wyrobów tokarskich.
