Parocja perska "żelazne drzewo"
Parrotia persica (DC.) C. A. Mey.
Parocja perska znana też jako "żelazne drzewo" gatunek małych drzew lub krzewów z rodziny oczarowatych. Naturalnie występuje w Azji Zachodniej na terenie Iranu i Azerbejdżanu.
Dorasta do 20 metrów wysokości. Korona przeważnie dość szeroka i rozłożysta, kulista, robiąca wrażenie gęstej, z bardzo długimi, daleko odstającymi gałęziami, które nierzadko są zrośnięte. Drzewo przeważnie ma wiele pni. Okazy z jednym pniem są zwykle bardzo niskie i silne rozgałęzione tuż nad ziemią.
Kwiaty rozwija późną zimą lub wczesną wiosną, jesienią natomiast przebarwia liście na płomienne, złotożółte lub szkarłatnoczerwone kolory. Jest jednym z nielicznych drzew preferujących gleby o wysokim stężeniu wapnia.
Roślina ozdobna, dość często sadzona w parkach i ogrodach botanicznych.
