Podlaski Ogród Botaniczny

Facebook Instagram
pl en
Gatunki roślin
Różowate
obrazek

Jeżyna fałdowana

Rubus plicatus W. et N.

Inne nazwy: ożyna, czarna malina

 

Czy wiesz, że: Jeżyna jest jedną z roślin o najdłuższej historii zastosowania w tradycyjnym lecznictwie. Terapie z jej wykorzystaniem zalecał już Hipokrates.


O wykorzystaniu właściwości leczniczych jeżyny wspominał sam Hipokrates, który proponował wykorzystanie jej do leczenia jątrzących się ran i krwawiących ropni. Jeżynę stosowano w tamtych czasach także przy biegunkach, upławach i krwawieniach.


Słynny polski botanik i zielarz Krzysztof Kluk, w swoim Dykcyonarzu roślinnym pisał z kolei, że korzenie jeżyny zebrane po zimie i gotowane z miodem leczą obrzęki i kamicę żółciową, odwar ze szczytów pędów zalecał do płukania gardła przy anginie, a odwar ze świeżych liści do okładów przy owrzodzeniach dziąseł i ropniach nóg.


Surowcem zielarskim wykorzystywanym obecnie są  liście jeżyny. 


Zawarte w liściach jeżyny związki wykazują działanie przeciwbiegunkowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, zwłaszcza na przewód pokarmowy, szczególnie u małych dzieci. 


Zwiększają ilość wydalanego moczu i wywołują poty, co ułatwia wydalanie toksycznych produktów przemiany materii. Właściwości napotne i przeciwgorączkowe ma także sok z jeżyny.


Odwary z liści zaleca się przede wszystkim w przewlekłych schorzeniach żołądka i jelit, zwłaszcza przy skłonnościach do biegunek, bólów brzucha i wzdęć. Używa się ich także jako leku moczopędnego, napotnego, regulującego przemianę materii i ogólnie odtruwającego w chorobach przeziębieniowych i reumatycznych.


Zewnętrznie można nimi przemywać skórę oraz płukać jamę ustną i gardło, a także używać jako dodatku do kąpieli w świądzie skóry, wypryskach i trądziku.

Sklep internetowy

Dary natury

Ziołowy zakątek

współpraca