Barszcz Sosnowskiego
Heracleum sosnowskyi Manden.
Barszcz Sosnowskiego pochodzi z rejonu Kaukazu, ale został rozprzestrzeniony na rozległych obszarach Europy środkowej i wschodniej, gdzie stał się rośliną inwazyjną. Od lat 50. do 70. XX wieku wprowadzany był do uprawy w różnych krajach bloku wschodniego jako roślina pastewna. Naturalny zasięg obejmuje centralną i wschodnią część gór Kaukazu, całe Zakaukazie oraz północno-wschodnie krańce Turcji.
Zawarte w wodnistym soku oraz w wydzielinie włosków gruczołowych furanokumaryny stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi. Związki te w kontakcie ze skórą i w obecności światła słonecznego, powodują oparzenia II i III stopnia. Dodatkowo odkryto także działanie kancerogenne i teratogenne niektórych furanokumaryn wytwarzanych przez ten gatunek. Roślina może powodować oparzenia także u zwierząt hodowlanych, np. wymion krów mlecznych. Także spożycie przez zwierzęta zielonych roślin może spowodować stan zapalny przewodu pokarmowego, krwotoki wewnętrzne i biegunkę.
Okazałe barszcze pochodzące z rejonu Kaukazu, w tym także barszcz Sosnowskiego, sadzone były w europejskich parkach i ogrodach jako roślinne osobliwości już w XIX wieku.
Ze względu na wielką liczbę kwiatów wytwarzanych przez rośliny i odkryte, łatwo dostępne krążki miodnikowe barszcz Sosnowskiego, podobnie jak i inni przedstawiciele tego rodzaju, dostarcza pszczelich pożytków. Wydajność miodowa tego gatunku sięga 300 kg/ha.
