Mikołajek nadmorski
Eryngium maritimum L.
Występuje na wybrzeżach Morza Bałtyckiego, Północnego, Śródziemnego, Czarnego i Atlantyku. W Polsce gatunek rzadki, najczęściej spotykany na wydmach nadmorskich Zatoki Gdańskiej. Roślina objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Jest zagrożona wskutek zalesiania wydm, oraz zrywania i przesadzania do ogródków przydomowych. Najwcześniej w Europie mikołajek nadmorski został objęty ochroną nad Zatoką Gdańską, na mocy "Rozporządzenia policyjnego dotyczącego mikołajka", obowiązującego od 1902 roku.
Surowcem zielarskim jest korzeń. Wewnętrznie stosowany jest przy infekcjach moczowych, zwłaszcza zapaleniu pęcherza, cewki moczowej, nadmiernym wytwarzaniu moczu, schorzeniach prostaty i kolce nerkowej.
Jest jednym z ulubionych motywów haftu kaszubskiego szkoły puckiej. Znajduje się w herbie miejscowości Dziwnów, Żelistrzewo i Ustronie Morskie.
Jest uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach i w ogródkach skalnych. Używany jest też w bukieciarstwie jako dodatek florystyczny zarówno do żywych kwiatów jak i suchych kompozycji.
Jest w Polsce wystarczająco mrozoodporny. Wymaga słonecznego stanowiska, suchej i piaszczystej gleby. Rozmnaża się przez nasiona, które wysiewa się zaraz po ich zbiorze, lub przez sadzonki korzeniowe, które pobiera się z rozrośniętych roślin w czasie ich spoczynku.
