Czarcikęs łąkowy
Succisa pratensis Moench
Jest jedynym przedstawicielem rodzaju czarcikęs (Succisa). Posiada liczne synonimy. Występuje na Syberii, Kaukazie, w zachodniej Azji i w Europie. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tym obszarem rodzimego występowania. W Polsce jest średnio pospolity.
Bylina, hemikryptofit. Roślina miododajna, o przedprątnych kwiatach, kwitnie od lipca do września . Rośnie na wilgotnych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów. Występuje na słabo kwaśnych i wilgotnych glebach.
Kłącze czarcikęsu zawiera alkaloidy, saponiny, kwas kawowy i garbniki. Dziś zastosowanie znajduje między innymi w produktach czyszczących krew. W homeopatii używa się go przy leczeniu ran oraz przy chronicznych schorzeniach skóry jak np. owrzodzeniach, wykwitach i wypryskach.
Jest on również rośliną miododajną, chętnie odwiedzaną przez pszczoły. Niebieskawa barwa kwiatów jest atrakcyjna dla pszczół, a małe kwiaty zebrane w większe kwiatostany - główki, mają większą moc przyciągania. Jest też wyłączną rośliną żywicielską chronionego motyla przeplatki aurinii. Jaja składane są w kilkuwarstwowych skupiskach na jej spodniej stronie, gdzie wylęgają się po 3-4 tygodniach.
Niestety, czarcikęs łąkowy należy do rodzaju roślin zagrożonych wyginięciem.
