Manna mielec
Glyceria maxima (Hartm.) Holmb.
Inne nazwy: manna wodna, manna duża, manna wielka
Manna mielec to wieloletnia pospolita wodna trawa, występująca na wilgotnych, mokrych, żyznych łąkach, długotrwale zalewanych. Nad mulistymi brzegami wód wolno płynących, w płytkich jeziorach. Tworzy prawie jednogatunkowe zbiorowiska (szuwar mannowy).
Gatunek rodzimy pospolity. Występuje w całym kraju, również w Europie i Azji. W Polsce najczęściej spotykana jest na niżu.
Manna jest dobrą rośliną łąkową. Daje dość wysoki plon, o średniej wartości pokarmowej. Przy późniejszym zbiorze nadaję się tylko na ściółkę. Roślina zawiera glikozyd cyjanogenny, spasanie jej na zielono jest niebezpieczne, dopiero po wysuszeniu traci właciwoci trujące.
Manna mielec ma duże właściwości oczyszczające wodę. Z tego względu nadaje się do obsadzania strumieni i filtrów roślinnych. Należy jednak kontrolować wzrost rośliny, gdyż jest bardzo ekspansywna rozrastając się przez liczne kłącza. W większych stawach można ją z powodzeniem stosować do stabilizowania podłoża przy brzegach. Dorasta do 100-200 cm.
