Wilczomlecz migdałolistny
Euphorbia amygdaloides L.
Roślina trująca!!!
Występuje w Północnej Afryce, w Zachodniej Azji i na Kaukazie oraz w Europie. W Polsce jest dość rzadki, występuje w Górach Świętokrzyskich i w południowej części Lubelszczyzny. Porasta umiarkowanie wilgotne lasy.
Sokiem z wilczomleczy w niektórych rejonach nacierano brodawki celem ich wypalenia. Sporządzano z niego również napój miłosny. Dzisiaj stosowany jest jedynie w homeopatii.
Podstawową trucizną wilczomleczy jest euforbon, zawarty w soku mlecznym i nasionach. Działają silnie drażniąco, mogą uszkodzić tkanki. Połknięcie soku lub fragmentu rośliny wywołuje pieczenie w ustach i przełyku, mdłości, wymioty. Później dochodzi do ostrych bólów żołądka i silnej biegunki. W następstwie mogą wystąpić zawroty głowy, drgawki, dysfunkcje krążeniowe i zapaść. Jednak nawet w najcięższych przypadkach zatrucia śmierć nie jest nagła – dochodzi do niej po 2-3 dniach. Objawy zewnętrzna poparzenia sokiem to lokalne stany zapalne skóry i pęcherze. Gdy dojdzie do spożycia większej ilości konieczna jest interwencja szpitalna – płukanie żołądka.
Wilczomlecz stał się dla poetów symbolem dzikości.
