Podlaski Ogród Botaniczny

Inna nazwy: znieczuliczka, znieczulecznik, akmelia.

 
Acmella odkryta została w 1975 r. w Peru, przez antropologa medycznego dr Fracoise Barbira Freedmana.

Jej pochodzenie nie jest do końca znane, ale wykorzystywana jest w medycynie ludowej w różnych częściach świata, m.in. Ameryce Południowej, w Afryce czy w Azji Południowej.

Acmella oleracea, na terenach gdzie występuje, nazywana jest rośliną od bólu zęba. Nazwa ta przeszła do powszechnego użycia na całym świecie zamiennie z określeniem roślinny botoks/ roślinna betulina.

Jej specyficzne działanie wiąże się z obecnością substancji chemicznej o nazwie spilanthol. Brak jest jednak oficjalnych, szczegółowych badań na temat jej faktycznego zakresu skuteczności.

Surowcem zielarskim jest ziele acmelli.

Ziele z acmelli zawiera: Spilanthol (rodzaj alkaloidu roślinnego), flawonoidy, taniny, olejki eteryczne.

⇒ W tradycyjnej medycynie ludowej była i nadal jest wykorzystywana jako naturalny środek miejscowo znieczulający, wykorzystywany szczególnie przy bólach zębów.

⇒ Wyciągi z acmelli zmniejszają napięcie mięśni, a jednocześnie widoczność zmarszczek mimicznych. Funkcjonalność ta jest szeroko wykorzystywana w kosmetyce.

⇒ Acmella oleracea wykazuje właściwości ujędrniające i przeciwzmarszczkowe, a efekty stosowania preparatów z tej rośliny są porównywalne z tymi po zastosowaniu toksyny botulinowej, stąd jej potoczna nazwa ziołowy botoks.

⇒ Wyciągi z acmelli wykorzystywane są w produktach stomatologicznych. Żele z dodatkiem ekstraktów z ziela acmelli stosowane są u ząbkujących niemowląt, ze względu na łagodne dla organizmu działanie i brak skutków ubocznych.

***

Powyższe informacje zostały zaczerpnięte z tradycyjnej literatury zielarskiej. Mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła potrafią wykazywać silne działanie na ludzki organizm, wchodzić w reakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed rozpoczęciem kuracji ziołami należy skonsultować się ze specjalistą.