Przetacznik górski
Veronica montana L.
Przetacznik górski jest najmłodszym reliktem, który rozprzestrzenił się w okresie subatlantyckim. Występuje dziko na trzech kontynentach:
Afryka ( Algieria, Tunezja), Azja (Turcja, Gruzja) i Europa. W Polsce występuje na rozproszonych zwykle stanowiskach, głównie w zachodniej i południowej części kraju, zwłaszcza w górskich i podgórskich lasach bukowych.
Bylina o pełzających, zakorzeniających się pędach, podnoszących się łukowato. Łodyga długości do 45 cm, obła, odstająco owłosiona. Liście okrągławojajowate, naprzeciwległe, brzegiem grubo piłkowane, o owłosionych ogonkach. Kwiaty 4-płatkowe, jasnoliliowe, z ciemniejszymi prążkami, zebrane w luźne, wzniesione grona na długiej szypule, wyrastające w pachwinach liści. Owocem okrągława, owłosiona torebka.
Roślina preferuje miejsca wilgotne i chłodne – głównie północne oraz północno-zachodnie zbocza wzgórz, głębokie wąwozy, dna dolin, źródliska, dolinki potoków i strumieni. Gatunek reglowy, stanowiący najliczniejszą grupę w obrębie elementu górskiego, związany z cienistymi, żyznymi lasami liściastymi głównie bukowymi, zaliczany do flory podgórskiej i górskiej.
