Bodziszek łąkowy
Geranium pratense L.
Rodzimym obszarem jego występowania jest Europa i Azja, ale rozprzestrzeniony jest też poza obszarem swojego naturalnego występowania i uprawiany jest w wielu krajach świata. W Polsce roślina średnio pospolita na całym niżu, częściej występuje na południu. Porasta siedliska wilgotne oraz przydroża i łąki.
W medycynie ludowej roślina była uznawana za leczniczą. Jej ziele zawiera m.in. gorycz, kwas elagowy, kwas galusowy, garbniki. Stosowano ją jako środek ściągający. Korzenie i liście zalecane są m.in. na wzdęcia, niestrawność, chorobę wrzodową, nieprawidłową perystaltykę jelit, nadmierne krwawienie miesiączkowe i upławy. Bodziszek łąkowy jak i inne bodziszki wykazuje działanie przeciwkrwotoczne, przeciwzapalne, odkażające, moczopędne, żółciopędne, wykrztuśne i uspokajające.
Bodziszek błotny to roślina potencjalnie trująca dlatego bezpieczniejsze jest stosowanie zewnętrzne – okłady, przemywania, kąpiele, płukanki i nasiadówki.
W Bułgarii bodziszki nazywano „zdravcami” - dodawano je do bukietu nowożeńców, gdyż wierzono iż przyniosą one szczęście. Korzenie tłuczono jako lek na rany, gorączki i choroby weneryczne oraz pasożyty. Ziela używano jako kropidła a podarowanie komuś liścia bodziszkowego stanowiło gest życzliwości. Zapachu bodziszków unikają komary, co w niektórych wsiach wykorzystywano do odstraszania tych owadów.
Bodziszek łąkowy obecnie stosowany jako roślina okrywowa do urządzania naturalistycznych zieleńców.
