Zerwa kłosowa
Phyteuma spicatum L.
Rośnie na terenach nizinnych głównie w lasach liściastych, a w górach często także w mieszanych i iglastych oraz na łąkach i w traworoślach.
Zerwa Kłosowa to rzadka bylina należąca do rodziny dzwonkowatych o białych kwiatostanach, które pojawiają się od początku maja do końca lipca a pędy kwiatostanowe osiągają wysokości od 30 do 100 cm.
W Polsce jest dość rozpowszechniony na przeważającej części kraju. Przynajmniej w niektórych krajach Europy Zachodniej wyraźnie traci stanowiska. Bywa uprawiany w ogrodach jako roślina rabatowa, często w takim przypadku w formie o kwiatach niebieskich.
Roślina zielna z nadziemnymi pędami wyrastającymi corocznie z kątów łuskowatych liści na szczycie zgrubiałego korzenia. Korzeń ten rośnie pionowo, tylko przy samej powierzchni czasem poziomo. Ma często kształt nieregularny. Od zewnątrz jest zielony lub zaczerwieniony, z wiekiem ciemnieje i staje się brązowy. Z jednej szyi korzeniowej rozwinąć się może do kilku pędów nadziemnych o wysokości od 20 do 90 cm, rzadko do 110 cm. Pędy są nagie, rzadko nieliczne włoski obecne są na krawędzi ogonków liściowych.
Gatunek bywa uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach.
Grube korzenie zerwy są jadalne i dawniej były w Europie spożywane po przegotowaniu lub na surowo. Zalecano ich wykopywanie przed rozwinięciem pędów kwiatostanowych.
