Korzeń kobylaka
Rumex crispus
Inne nazwy: Szczaw kędzierzawy, zwyczajny, lancetowaty, tępolistny i koński.
| Czy wiesz, że... sadzonka kobylaka, w sprzyjających warunkach, może osiągnąć wysokość nawet 2 m. |
Kobylak jest wieloletnią byliną z silnie kędzierzawymi liśćmi, często spotykaną na łąkach, polach, na miedzach oraz pastwiskach, jak również na brzegach stawów i oczek wodnych. Przez rolników uważana jest za uciążliwy chwast.
Jest krewniakiem szczawiu lancetowatego, którego listków używa się do przygotowania smacznej, wiosennej zupy, jednak w przypadku kobylaka, najwięcej cennych substancji kryje się w podziemnej części rośliny.
Kobylak, nazywany także często końskim szczawiem, był wykorzystywany w medycynie ludowej jako naturalny lek na biegunkę, wymioty czy niestrawność.
Kobylak posiada stosunkowo dużą ilość żelaza, które dodatkowo jest lepiej wchłaniane przez obecność witaminy C. Dodatkową zaletą jest duże stężenie flawonoidów, będących przeciwutleniaczami zwalczającymi wolne rodniki (odpowiedzialne za procesy starzenia się organizmu).
Surowcem zielarskim jest korzeń kobylaka.
Korzeń kobylaka zawiera m.in.: garbniki, antrakinony, kwas chryzofanowy, emodynę, szczawiany, żelazo i witaminę C.
⇒ Tradycyjnie kobylaka wykorzystywano najczęściej przy stanach zapalnych jamy brzusznej oraz problemach żołądkowo-jelitowych.
⇒ Wspomaga wydzielanie żółci oraz kwasów żołądkowych.
⇒ Kobylak poprawia pracę układu pokarmowego, dlatego warto pić po zjedzeniu ciężkostrawnych posiłków odwary przygotowane z jego korzeni.
UWAGA: Duża ilość szczawianów zawartych w roślinie może sprzyjać powstawaniu kamieni nerkowych lub innych form odkładania się wapnia w organizmie w wyniku nieprawidłowego działania nerek.
***
Powyższe informacje zostały zaczerpnięte z tradycyjnej literatury zielarskiej. Mają charakter wyłącznie informacyjny i nie służą do diagnozowania i leczenia chorób. Zioła potrafią wykazywać silne działanie na ludzki organizm, wchodzić w reakcje z żywnością, lekami oraz silnie alergizować. Przed rozpoczęciem kuracji ziołami należy skonsultować się ze specjalistą.
