Pluskwica groniasta, p. sercolistna, świecznica groniasta
Cimicifuga racemosa Nutt.
Inna nazwa: pluskwica sercolistna, świecznica groniasta
Roślina w stanie naturalnym występuje w Kanadzie i USA. W Europie spotykana jedynie na plantacjach. Uprawiana również w Polsce, jako roślina ozdobna i zielarska.
Surowiecem zielarskim jest korzeń- zawiera glikozydy triterpenowe (m.in. akteinę, cimifuginę, deoksydinę), glikozydy goryczowe (najważniejszy to ranunkulidyna, która w czasie suszenia przechodzi w anemoninę). Ponadto korzeń zawiera substancje estrogenne, żywice, kwas salicylowy i izoflawony. Działa rozkurczowo i przeciwzapalnie. Działa również na kobiecy układ rozrodczy, aktywizując działanie żeńskich hormonów płciowych. Jednocześnie ma działanie estrogenne – łagodzące objawy menopauzy, co wykorzystuje się w preparacie "Menofem","Soja A+E". Indianki korzeniami tej rośliny leczyły zaburzenia menstruacji].
Może rosnąć w półcieniu, lub nawet w cieniu, wymaga żyznej, głębokiej i stale wilgotnej gleby. Rozmnaża się zazwyczaj przez podział kłączy , które można sadzić do gleby jesienią lub wiosną
Północnoamerykańscy Indianie uważali, że ta roślina leczy ukąszenia grzechotnika oraz łagodzi bóle miesiączkowe i porodowe. Medycyna europejska potwierdziła działanie tego ziela na organizm kobiecy i wprowadziła je do uprawy w 1912 r.
