Szanta zwyczajna
Marrubium vulgare L.
Inne nazwy: szanta pospolita, szanta biała, krzecina pospolita, krzeszyna, gojnik, czanna
Roślina wieloletnia występująca w Europie, Azji i obu Amerykach na stanowiskach zasobnych w azot, najczęściej w pobliżu siedzib ludzkich.
Jest jednym z najstarszych znanych leków. W starożytnym Egipcie znana była jako „nasienie Horusa”, stosowano przy gruźlicy oraz noszono jako amulet przeciw „atakom diabelskim”.
W lecznictwie ludowym zalecano ziele jako lek wykrztuśny, przeciwgorączkowy, przeciw malarii i amemii oraz w chorobach wątroby.
Obecnie ziele szanty najczęściej stosuje się w chorobach górnych dróg oddechowych i jako składnik ziółek żółciotwórczych i żółciopędnych.
Ostatnio coraz częściej ziele szanty zalecane jest jako środek nasercowy, poprawiający czynności serca zwłaszcza u osób starszych, między innymi zmniejszający częstotliwość występowania dodatkowych skurczów.
Szanta używana bywa także jako dodatek do piwa i likierów oraz w cukiernictwie.
Dawniej z jej ziela otrzymywano czarny barwnik.
Szanta jest rośliną miododajną bardzo chętnie oblatywaną przez pszczoły. Wydajność miodowa określana jest na 400kg z ha. Z uwagi na małe wymagania poleca się ją do nasadzeń w ogródkach pszczelarskich.
