Glistnik jaskółcze ziele
Chelidonium majus L.
Inne nazwy: jaskółcze ziele, glistewnik, ziele od brodawek, celidonia, cencylia, cyndalia, glistnik pospolity, złotnik, żółtnik
Glistnik występuje pospolicie w całej Europie i w północnej Azji. W Polsce jest często spotykanym chwastem rosnącym w cieniu drzew i krzewów, pod płotami, a także w zaniedbanych ogrodach i parkach.
Zarówno ziele, jak i korzeń glistnika używano do celów leczniczych już za czasów antycznych. Zalecano go wtedy przede wszystkim jako lek na żółtaczkę i przeciwgorączkowy. Średniowieczni alchemicy uznawali żółty korzeń glistnika za kamień mądrości i nazywali darem niebios (coeli donum), stąd jego gatunkowa łacińska nazwa.
W dawnej Polsce używano tej rośliny do odrobaczania przewodu pokarmowego, stąd jego nazwa glistnik, a także jako „pułapkę” na ptaki i ryby, podając im ziarna pszenicy wymoczone w pomarańczowym soku ziela. Cała roślina zawiera żółtopomarańczowy sok, wyciekający po złamaniu łodygi. W lecznictwie ludowym wielu krajów, ten sok od wieków uchodzi za skuteczny środek do przyżegania brodawek i kurzajek.
Również współczesna medycyna do celów leczniczych używa zarówno ziela, jak i korzenia glistnika. Zawarte w nich substancje działają rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych, narządów rodnych, a także oskrzeli. W związku z tym ziele glistnika stosuje się przy bólach brzucha spowodowanych kolką jelitową, wątrobową lub w obrębie dróg żółciowych i moczowych. Poza tym jest stosowany przy zaburzeniach wydzielania żółci, a także w stanach skurczowych przewodu pokarmowego, w nieżytach gardła i oskrzeli oraz przy suchym kaszlu.
Uwaga! Zbyt duże dawki glistnika mogą wywoływać podrażnienie przewodu pokarmowego i dlatego leczenie nim powinno być konsultowane z lekarzem.
