Pokrzyk kaukaski
Atropa caucasica Kreyer.
Roślina trująca !
Pokrzyk kaukaski to roślina wieloletnia pochodząca z Kaukazu.
O właściwościach leczniczych pokrzyku wspominali już starożytni Grecy i Rzymianie. Stosowano go w atakach epilepsji, duszącym kaszlu i żółtaczce. Rozcieńczonym sokiem z liści leczono stany zapalne oczu zarówno u ludzi, jak i u zwierząt gospodarskich. Szczególnym powodzeniem cieszył się pokrzyk u dawnych Rzymianek, które zakraplały nim źrenice. Ulegały one wtedy rozszerzeniu, a oczy nabierały blasku (stąd łacińska nazwa bella donna – piękna pani). Łacińska nazwa rodzaju Atropa jest imieniem jednej z trzech mitologicznych bogiń przeznaczenia. Francuski rzeźbiarz Debay nadał boginiom postać młodych dziewic: Lachesis z wrzecionem w ręku przędzie nić życia, Kloto snuje ją, a nieubłagana Atropa, w smutnym, cyprysowym wianku, zamierza ją przeciąć.
Surowcem zielarskim są obecnie liście i korzenie pokrzyku. We wszystkich częściach rośliny znajdują się trujące związki, które mają zdolność obniżania napięcia mięśni gładkich oskrzeli, żołądka, jelit, dróg żółciowych, moczowych oraz przewodu pokarmowego. Preparaty lecznicze wytwarzane z liści pokrzyku stosuje się głównie jako środki rozkurczowe i przeciwbólowe przy astmie, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, kamicy żółciowej, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, bolesnych skurczach jelit i dróg moczowych oraz w okulistyce, jako środek rozszerzający źrenice w celach diagnostycznych i leczniczych.
(Działanie i zastosowanie w lecznictwie jest takie samo jak w pokrzyku wilczej jagody).
