Jeżyna fałdowana
Rubus plicatus W. et N.
Inne nazwy: ożyna, czarna malina
| Czy wiesz, że: Jeżyna jest jedną z roślin o najdłuższej historii zastosowania w tradycyjnym lecznictwie. Terapie z jej wykorzystaniem zalecał już Hipokrates. |
O wykorzystaniu właściwości leczniczych jeżyny wspominał sam Hipokrates, który proponował wykorzystanie jej do leczenia jątrzących się ran i krwawiących ropni. Jeżynę stosowano w tamtych czasach także przy biegunkach, upławach i krwawieniach.
Słynny polski botanik i zielarz Krzysztof Kluk, w swoim Dykcyonarzu roślinnym pisał z kolei, że korzenie jeżyny zebrane po zimie i gotowane z miodem leczą obrzęki i kamicę żółciową, odwar ze szczytów pędów zalecał do płukania gardła przy anginie, a odwar ze świeżych liści do okładów przy owrzodzeniach dziąseł i ropniach nóg.
Surowcem zielarskim wykorzystywanym obecnie są liście jeżyny.
⇒ Zawarte w liściach jeżyny związki wykazują działanie przeciwbiegunkowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, zwłaszcza na przewód pokarmowy, szczególnie u małych dzieci.
⇒ Zwiększają ilość wydalanego moczu i wywołują poty, co ułatwia wydalanie toksycznych produktów przemiany materii. Właściwości napotne i przeciwgorączkowe ma także sok z jeżyny.
⇒ Odwary z liści zaleca się przede wszystkim w przewlekłych schorzeniach żołądka i jelit, zwłaszcza przy skłonnościach do biegunek, bólów brzucha i wzdęć. Używa się ich także jako leku moczopędnego, napotnego, regulującego przemianę materii i ogólnie odtruwającego w chorobach przeziębieniowych i reumatycznych.
⇒ Zewnętrznie można nimi przemywać skórę oraz płukać jamę ustną i gardło, a także używać jako dodatku do kąpieli w świądzie skóry, wypryskach i trądziku.
