Szczwół plamisty
Conium maculatum L.
Inne nazwy: pietrasznik plamisty, bzducha, pietruszka psia, szaleń plamisty, weszka, świnia wesz plamista
Roślina silnie trująca!
Roślina dwuletnia lub roczna występująca w Europie, Azji, północnej Afryce, zawleczona do Ameryki Północnej i Nowej Zelandii. W Polsce pospolity w ogrodach, na rumowiskach, przydrożach, w miejscach cienistych. Cała roślina wydziela charakterystyczny zapach mysiego moczu.
Roślina stosowana była jako tzw. cykuta w starożytnej Grecji i Rzymie do wykonywania wyroków śmierci na skazańcach. Cykutą otruto w Atenach Sokratesa. Ludy germańskie szczwół używali jako rodzaj narkotyku. Szekspir wymienia go w „Makbecie” jako składnik „odwaru czarownic”.
Roślina w małych dawkach działa pobudzająco, w dużych poraża ośrodki ruchowe rdzenia kręgowego i przedłużonego. Poraża oddech, mięśnie szkieletowe i mięśnie układu oddechowego.
Obecnie szczwół plamisty ma zastosowanie tylko w lecznictwie homeopatycznym oraz badaniach farmakologicznych i toksykologicznych.
