Wierzba biała
Salix alba L.
Inne nazwy: wierzba pospolita, wierzbina, wierzba srebrna
Drzewo występujące niemal w całej europie oraz północno -zachodniej Azji i Afryce. W Polsce pospolite na niżu, w wilgotnych lasach i zalewiskach nadrzecznych.
Surowcem zielarskim jest kora wierzby. W lecznictwie ludowym stosowano ją w przypadkach, w których obecnie podawana jest aspiryna, a więc przy gorączce, bólach głowy, reumatyzmie. Dawniej była drzewem duchów i czarownic i z tego powodu w wielu krajach uchodziła za środek wywołujący niepłodność.
W niektórych krajach korę wierzby wykorzystywano w garbarstwie oraz do barwienia skór i wełny.
We współczesnym lecznictwie kora wierzby znajduje zastosowanie przede wszystkim w schorzeniach reumatycznych, w nerwobólach, stanach pobudzenia nerwowego, bezsenności, przeziębieniach oraz innych chorobach przebiegających z podwyższoną temperaturą ciała. Ponadto używana jest jako lek garbnikowy (ściągający) w nieżytach jelit, biegunkach, w krwawieniach z przewodu pokarmowego itp. Zewnętrznie – w postaci okładów na rany i wrzody oraz do kąpieli nóg przy nadmiernym poceniu.
