Chamedafne północna
Chamaedaphne calyculata (L.) Moench
Gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych.
Gatunek ten tworzy duże i zwarte populacje na obszarze tundry. Jest bardzo pospolita na dalekiej północy, np. na Syberii i w Skandynawii. W Polsce jest reliktem polodowcowym i jest bardzo rzadka, występuje jedynie w nielicznych miejscach w północno-wschodniej części kraju.
Zimozielona krzewinka lub niewielki krzew dorastający do wysokości około 80 cm.
Ulistnienie skrętoległe, liście eliptyczne lub podługowate, ostro zakończone, drobno ząbkowane, podobne do liści wierzby kruchej. Mają szerokość 5–15 mm i na spodniej stronie pokryte są brązowymi łuskami.
Kwiaty zebrane w jednostronne, zwieszające się z gałązek grona. Wyrastają pojedynczo na krótkich szypułkach w kątach liści.
Owocem jest pękająca 5 klapami torebka. Nasiona są małe, do około 1 mm długości, gładkie i jasnobrązowe. Ich kształt jest nieregularny, owalno–jajowaty.
Siewki są wrażliwe na mróz.
Roślina wieloletnia. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Przez nasiona rozmnaża się jednak rzadko, głównie rozmnaża się wegetatywnie.
Siedliskiem chamedafne północnej są torfowiska wysokie oraz rzadkie, podmokłe lasy. Jest to roślina kwasolubna, preferująca miejsca częściowo zacienione.
Zawiera toksynę – andromedotoksynę. Jest rośliną potencjalnie leczniczą i ozdobną.
